OLDSCHOOL RAP – “ROZMOWA KONTROLOWANA

[INTRO – narracyjnie]

Ej… wiesz co jest najgorsze?
Że żyjesz w kraju niby wolnym,
A każdy twój ruch — od słowa, po wypłatę —
Już dawno ktoś zatwierdził za ciebie.
Rozmowa kontrolowana… wszystko kontrolowane.


---

[ZWROTKA 1]

Mówili: „wolność słowa”, a dziś to tylko hasło do reklamy,
Bo jak powiesz prawdę głośniej, to masz hejt, paragraf i zamykane bramy.
Kiedyś to ludzie gadali, dziś każdy patrzy, czy się nagrywa,
Bo jedno zdanie za dużo i tracisz pracę, konto, szacunek, nawet to, kim bywasz.

Tu każdy boi się mówić — boją się słów, jakby były granatem,
Stoisz i ważysz każde zdanie, bo ktoś czuwa nad tym jak saper z batem.
Słowa miały być wolne — dziś są monitorowane,
Jakby w twojej głowie siedziało państwo, a na każdym wydechu: „rozmowa kontrolowana”.

A teraz kasa — niby twoja, niby ciężko zarobiona,
A spróbuj wypłacić więcej — zaraz słyszysz: „proszę umawiać termin, proszę pana”.
Termin? Do swoich pieniędzy? Brzmi jak scena z filmu o mafii,
Jakby twój rachunek miał ochroniarza, a ty musiałeś tłumaczyć, czemu chcesz to, co sam trafił.

Oni obracają twoim hajsem, mnożą procenty, liczą zyski,
Ty odkładasz lata, a im rośnie konto, bo bank to najdroższy z rzeźników.
A gdy chcesz swoje z powrotem — nagle nie ma, nagle brak,
Nagle system padł, albo kasa „w transporcie”, kurwa, brzmi jak słaby żart.


---

[HOOK – oldschool, ciężki groove]

To rozmowa kontrolowana,
Tu wolność to slogan, a prawda cenzurowana.
To rozmowa kontrolowana,
Twoje słowa, twoje życie, twoja kasa – zabrana.
To rozmowa kontrolowana,
Bank trzyma twoją własność jakby była mu dana.
To rozmowa kontrolowana,
Bo w tym kraju nawet twoja przyszłość jest… zaprogramowana.


---

[ZWROTKA 2]

Powiedz mi: jak to jest, że trzymasz pieniądze w banku,
A kiedy umrzesz — państwo bierze je w garść jak łup, bez jednego przystanku?
Rodzina nie dostaje nic — tylko tyle, żeby pogrzeb przykryć,
Bo reszta „utknęła w procedurze”, albo „czeka na weryfikację”, brzmi to jak kpiny.

Nikt ci o tym nie mówił — bo po co? To nie ich strata,
Oni robią systemy, paragrafy, blokady — na wypadek, gdybyś stracił lata.
A jeśli chcesz wypłacić większą sumę — przygotuj się na wywiad,
Jakbyś planował przewrót, albo kradł własny hajs, człowieku, paranoja jak cholera.

„Na co panu te pieniądze?” — pytają z uśmiechem jakbyś był ich dzieckiem,
A ja mam ochotę odpowiedzieć: „na podcieranie dupy banknotami, bo to MOJE, nie wasze, szczęście”.
Mam prawo decydować — bo tyrałem za to całe życie,
A oni robią wszystko, byś czuł się gościem, nie właścicielem — to brzmi jak pieprzone przywitanie w więzieniu na wejście.

I powiedz mi szczerze: kto gwarantuje bezpieczeństwo twojej gotówki?
Państwo? Bank? System? Kurwa, żaden — jesteś numerem, jedną z cyfr układanki.
Wystarczy dzień, jedna decyzja, jedna awaria, jeden bank run,
I to, co budowałeś pół życia, znika — a ty zostajesz z papierem z napisem „stan konta: brak”.


---

[HOOK – powtórka, głośniej, bardziej wkurwione]

To rozmowa kontrolowana,
Twoja wolność to bajka, a reszta to słodzona propaganda.
To rozmowa kontrolowana,
Twoje myśli, twoje słowa, twoja kasa – spętana.
To rozmowa kontrolowana,
System gra twoim życiem, a ty masz tylko się zgadzać.
To rozmowa kontrolowana,
A najgorsze jest to, że udają, że robią to… dla dobra narodu, brat.


---

[OUTRO – chropowate, powoli wygasza]

Ja nie chcę ich pytać o zgodę na własne pieniądze.
Nie chcę się tłumaczyć, na co je wydam.
Nie chcę żyć w świecie, gdzie wolność to slogan,
A kontrola jest zasadą.

Rozmowa kontrolowana…
Ale ja się nie dam kontrolować, skumałeś?