Enimaiye

சரணம் 1
நொறுங்கிய பென்சிலின் நுனியில்,
நினைவுகள் எழுதுதே என் மனதில்.
கிளாச்ரூமில் மூலையில்,
உன்னைக் காணும் தருணங்கள் என் உலகம்.
கணக்கின் பாடத்தில் நான் தேங்கிய பேனா,
ஆனால் உன் சிரிப்பால் எழுதினேன் கவிதை.
பல்லவி
ஆபி... என் கனவுக்குள் உன் முகம்,
தெரியாமல் நான் தொலைத்தேன் நம் நட்பை,
உன் மௌனத்தில் என்னை மறந்தாயா?
உன் சிரிப்பில் நான் மூழ்கிய காதல்!
சரணம் 2
விடுமுறை மாலை விடும் கருவிழியில்,
நடந்து சென்றாயே பேசாமல் என்னைவிட்டு.
என்னோடு உன் கனவு ஒன்றும் சொல்லாமல்,
காற்றாய் போனது உன் நிழல் கூட.
மழை நாள் லான்சில் உன்னோடு இருந்தேன்,
அந்த கணங்கள் மறக்க முடியாதே!
பல்லவி
ஆபி... என் கனவுக்குள் உன் முகம்,
தெரியாமல் நான் தொலைத்தேன் நம் நட்பை,
உன் மௌனத்தில் என்னை மறந்தாயா?
உன் சிரிப்பில் நான் மூழ்கிய காதல்!
இடைவேளை பியானோ
(Piano intensifies, expressing the character's longing and heartbreak)
சரணம் 3
கடைசி நாள் பள்ளிக்கூட வாசலில்,
நினைவு சுவடுகள் மங்கிய தாளத்தில்.
உன் எழுத்துகளும் என் வாழ்க்கையின் வரிகளும்,
இன்னும் அழியாமல் தொலைவாய் வாழ்கின்றன.
கூடக்கேள்விகளின் மத்தியில் உன் பார்வை,
ஒரு விடையாய் என் மனதில் நிற்கிறது.
பட்டறிவு பாடல் (Bridge Section)
ஆபி... உன் பெயரை நான் எழுதினேன்,
அந்த கருப்பு பலகையின் மீது ஒரு முறை.
ஆனால் சதுரமிடப்பட்ட வாழ்க்கை பொறுமைதானா?
உன் பதிலை தவறவிட்டேன் என்ற எண்ணம் மீதானது!
பல்லவி (நெஞ்சைக் கிழிக்கும் உணர்வுடன்)
ஆபி... என் கனவுக்குள் உன் முகம்,
அந்த நாள் இன்றும் நினைவில் கொதிக்கிறது.
இப்பொழுதும் உன் முகம் தேடுகிறேன்,
ஆனால் உன் கனவு நெஞ்சில் எரிகிறது.
சரணம் 4
பள்ளி விட்டுப் போன உன் நிழல்களில்,
என்னை ஏங்க வைத்த உன் சுவாசங்களில்.
சிறுகதையாக வாழ்ந்த என் புன்னகையில்,
உன் பெயர் எழுதிக்கொண்டே அழுதேன் நான்.
அந்த புடவை மஞ்சள் நிறத்தில் இருந்த போது,
நெஞ்சில் கண்ணீர் ஒரு கதை ஆனது.
முடிப்பு
இப்போதும் அந்த கருப்பு பலகையில்,
உன் பெயரை நான் எழுதுகிறேன்.
ஆபி... உன் நினைவுகள் என் வாழ்வின்
ஒரு பாடமாகி மறைந்துவிட்டது!