歌詞
Ne güzel yüzüyorsun kalbim
Bu göl seni sevecek
Atlar yorgun döndüyse de yollardan
Yüzünü öpen ağızlarıyla
Sana güç getirecek
Güvercin en kuş halidir
Uçmak için bu şiire
Beyaz bir ses başlar
Uzakta
Bir yanık ışıktır akıttığın
Gönlünü serin bir yalnızlığa
Koyup yitirerek
Kalbim…
En sonunda bir çocuk
Ellerine sende başlayacak
Yeşeren çimenler üstüne
Söz veriyorum
Sende bir çiçeğin özünü
Yaşamla karıp göğsüne
Boydan boya gülerek çeken
Bir çocuk…
Uzakta
Bir düş kadar sahici bir günaydınla
-Sabahtır demek ki-
Annesine dönecek