[Verse 1] تو اتاقی که کوچیکه ساعتم خوابش میگیره عکسها از دیوارا یکییکی میریزه پایین
چای سرد رو میز مونده چراغ کمجون میسوزه پاهام راهو بلدن تا تختِ همیشه بیکس
[Chorus] رویای فراموششده صدامو کی میشنوه؟ میچرخم تو این خونه مثل سایهی بیخونه
رویای فراموششده دل من چی میخونه؟ اینجا منم و من تنهاترین دیوونه
[Verse 2] پنجره، شهرو نمیخواد پرده رو صورتش کشیدم گلدونا بیصدا خشکید مثل حرفایی که خوردم
گوشیم هی ساکت و خیسه از پیامای نخونده هیچکسی نیست بپرسه حالت امشب چطوره؟
[Chorus]
[Bridge] [low vocal register] یه صندلی روبهرویه من سالهاست خالی نشسته هر شب براش تعریف میکنم چطور دلم زیر دستِ غصهشکسته
[crescendo] اگه فردا برنگشتم کی میفهمه نیستم اینجا؟ اسم من گم میشه کمکم تو سکوت این دنیا
[Chorus]
A zene stílusa
Dark Persian pop ballad with Latin and Western pop crossover: nylon-string guitar arpeggios over deep, steady 4/4 kick and sub bass, soft piano answering the vocal phrases. Verses stay intimate with close, breathy male vocals, minimal pads, and sparse claps; chorus swells with Spanish-influenced guitar strums, distant string swells, and layered backing vocals. Subtle reverb creates a wide, lonely space; final chorus strips back to guitar and voice for a hollow, heartbreaking fade.