Dalszöveg
Dola lartë në bohotin ,
Të shikoja bukurin ,
Vëndi që ka mrekullinë ,
Nga gurra posht në radhim .
Ku rritet ftuja kërthinj ,
Në ballë të kopesë ndrin ,
Si sorkadhet lozonjare ,
Rritur pa shkop në livadhe .
Do zbres nga faqja me zallë ,
Në burim që delë në malë ,
Do pi ujë në këto gryka ,
Mbi tozhe lartë nga qisha .
Do shkoj të mbledh trëndelin ,
Të shikoj kopen në brinj ,
Të dalë në arë në lëndin ,
Të shikoj gjith stomirinë .
Nga çekrra sho në peshikë ,
Sho gërçisht e dubenisht ,
Do ti hedh samarin kalit ,
Të kaloj në qaf të stanit .
Në shteg te shkëmbi kalova ,
Rubos më të lart i shkova ,
Te rrepet në rrugë qëndrova ,
Në hije për pak pushova .
U shtriva në hije të rrapit ,
Në shteg në mulli të stanit ,
Nata ishte më të rënë ,
Ika u nisa me hënë .