[Verse] Marthe zag hem door de straat sluipen In het donker van de avond viel hij stil Elke stap een groot geheim oproepend Met een glimlach die zij niet wist wie hij steelt [Verse 2] Zijn excuses raakten vaak zo leeg Net als de bedden waar hij niet bleef In de schaduw van beloftes en dromen Marthe zat daar met al haar vragen [Chorus] Waar gaat hij heen als de zon ondergaat Waarom liet hij haar zo staan Met een hart vol tranen werd ze wakker Marthe voelde de pijn hij gaf haar een kater [Verse 3] Buren fluisteren woorden in de nacht Onbewust bracht ze de waarheid aan het licht De wanden van hun huis vol van verhalen Marthe duizelt van zijn gesponnen lagen [Bridge] Waarom kiest hij het pad van leugens Terwijl zij aan zijn zijde wilt wachten Het strand van hun liefde voelt koud en leeg Marthe kijkt Hoe hij hun belofte negeert [Verse 4] Met elke kus die haar hart verried Voelde ze de last van zijn bedrog Maar in haar ogen brandde nog steeds Een licht dat nooit in de duisternis valt