Tam, gdzie śnieg pamięta sny

Zwrotka I
Gdy noc otula szczyty białym snem,
a wiatr opowiada dawne historie drzew,
idę tam, gdzie cisza ma swój głos,
gdzie ślad na śniegu znaczy więcej niż los.

Gwiazdy wiszą nisko, jakby znały mnie,
iskrzą się w lodowym, krystalicznym tle,
każdy krok to czar zaklęty w mróz,
a serce bije w rytmie górskich nut.

Refren
Tam, gdzie śnieg pamięta sny,
a góry szepczą: „jesteś tu, więc żyj”,
magia tańczy w zimnym blasku dnia,
a strach zamienia się w odwagę z mgły i szkła.
Tam, gdzie świat jest prosty jak oddech w mroźny świt,
znajduję siebie — pośród bieli i ciszy chwil.

Zwrotka II
Stare skały znają imiona gwiazd,
każda z nich widziała tysiąc zim i lat,
ogień w dłoniach drży, lecz nie gaśnie dziś,
bo chronią go opowieści i wilczy ryk gdzieś w dali, w mgły.

Śnieg skrzypi jak pieśń spod stóp,
a księżyc prowadzi mnie w głąb górskich snów,
nie pytam już, dokąd niesie mnie szlak,
bo wiem — ta droga zna mój ślad.

Refren
Tam, gdzie śnieg pamięta sny,
a góry szepczą: „zostań, jeśli chcesz być kimś”,
magia płynie w ciszy jak lodowy strumień,
a noc rozświetla każdy mój cień.
Tam, gdzie mróz nie chłodzi serc,
uczysz się, jak ufać — krok po krok, bez słów.

Most
Jeśli zgubię drogę w białym pyle dni,
góry przypomną mi, kim naprawdę jestem ja,
bo w ich milczeniu ukryta jest prawda,
co świeci jaśniej niż ogień i strach.

Refren (ostatni)
Tam, gdzie śnieg pamięta sny,
wracam zawsze, gdy brakuje mi sił,
bo w zimowych górach — pośród ciszy i gwiazd —
każda przygoda zaczyna się w nas.

Outro
A gdy zejdę niżej, gdzie topnieje lód,
zabiorę ze sobą ten magiczny chłód —
na pamiątkę, że choć świat bywa zły,
w górach wciąż żyją nieskończone sny.