เสียงฮ้องของหัวใจบ่มีไผได้ยิน

(ท่อน 1)
ยืนอยู่ผู้เดียวในความเหงา
ใจอ้ายมันฮ้องดัง
ฮ้องถามหาความฮักจากเจ้า
แต่ว่าเจ้าก็บ่ได้ยิน
(ท่อน 2)
ความฮักที่อ้ายมีให้เจ้า
มันล้นไปจนท่วมใจ
แต่เจ้าไปไกลจนบ่มีไผ
ฮู้ว่าอ้ายเจ็บปวดปานใด
(ฮุค)
เสียงฮ้องของหัวใจอ้าย
มันดังก้องอยู่ในความเหงา
เจ้าสิฮู้บ่ อ้ายคึดฮอดเจ้า
แต่เสียงใจของอ้ายบ่เคยถึง
เสียงฮ้องของฮักที่อ้ายให้
มันบ่เคยได้พ้อคำตอบ
อ้ายฮ้องจนใจแทบสลาย
แต่กะบ่มีไผได้ยิน
(ท่อน 3)
เฮ็ดจั่งใด๋ให้เจ้าฮู้
ว่าคนผู้ฮ้องหา
มันเจ็บปวดในทุกเวลา
แต่เจ้ากะยังบ่รับรู้
(ท่อน 4)
น้ำตาที่ไหลมันตอบให้เห็น
ว่าฮักนี้บ่มีทาง
ใจอ้ายฮ้องหาเจ้าจนหมดทาง
บ่มีไผสนใจหัวใจนี้
(ฮุค)
เสียงฮ้องของหัวใจอ้าย
มันดังก้องอยู่ในความเหงา
เจ้าสิฮู้บ่ อ้ายคึดฮอดเจ้า
แต่เสียงใจของอ้ายบ่เคยถึง
เสียงฮ้องของฮักที่อ้ายให้
มันบ่เคยได้พ้อคำตอบ
อ้ายฮ้องจนใจแทบสลาย
แต่กะบ่มีไผได้ยิน
(ซ้ำฮุค)