Як сама царыца У залатой кароне Йдзе Яна у вяночку Памиж спелых гоняу
З каласоу́ вяночак Маладосци сведка На ёй зихацицца Як у садзе кветка
Я не паэта о крый мяне божа Не рвуся я к славе гэткай нима́ла Хоць печеньку думку и вы́сную можа Завуся я тольки Янка Купала Янка Купала Янка Купала Янка Купала
На грудзях шчасливых Каптанак ружо́вы У руцэ сярпочак Зублёны сталёвы
Вецер абдымае Стан яе дзявочы Сонца ёй цалуе Шыю товар вочы
Я не паэта о крый мяне божа Не рвуся я н славе гэткай нима́ла Хоць печеньку думку и вы́сную можа Завуся я тольки Янка Купала Янка Купала Янка Купала Янка Купала
Каласки хинуцца Перед ёй паклонна дзивицца игрушв На мяжы зяленай
А я́на царыца Вясёла шчаслива Карануе песняй Залатое жнива
Смела йдзе у сонцы У́ся сама як сонца Гэта жнейка наша У́ нашай старонцы
Я не паэта о крый мяне божа Не рвуся я к славе к гэткай нима́ла Хоць печеньку думку и вы́сную можа Завуся я тольки Янка Купала
Эт часам людзи у́падаюць на силе Смерць ско́се глядзи и больш крыжам стала Нехта спытае хто у гэтай Магиле А надпис пакажа Яннка Купала Янка Купала Янка Купала Янка Купала