Weronika

[Zwrotka 1]
Kiedy wszystko traci sens,
Gubię rytm, nie widzę miejsc,
Ty pojawiasz się jak świt
I znów chce mi się żyć.

Twoje słowa – cichy głos,
Który koi każdy los.
Twoje oczy – jasny znak,
Że nie jestem już sam.

[Refren]
Dziękuję, że jesteś, Weroniko,
Za każdy dzień, za każdy śmiech i łzy.
Jesteś moją siłą, moją muzyką,
W sercu mam Twój cichy rytm.
Kiedy świat wali się na głowę,
Ty przy mnie stoisz – jak zawsze gotowa.
Dziękuję, że jesteś, po prostu Ty,
Córko, mój cud, mój sens, mój rytm.

[Zwrotka 2]
Pamiętam Twój pierwszy krok,
Jakby czas się cofnął znów.
Dziś to Ty prowadzisz mnie,
Gdy w sercu trochę mniej jest tchu.

Tyle siły masz w spojrzeniu,
Tyle dobra w prostym geście.
Nawet cisza z Tobą brzmi,
Jak najpiękniejszy dźwięk w melodii.

[Refren]
Dziękuję, że jesteś, Weroniko,
Za każdy dzień, za każdy śmiech i łzy.
Jesteś moją siłą, moją muzyką,
W sercu mam Twój cichy rytm.
Kiedy świat wali się na głowę,
Ty przy mnie stoisz – jak zawsze gotowa.
Dziękuję, że jesteś, po prostu Ty,
Córko, mój cud, mój sens, mój rytm.

[Bridge / Mostek]
Jeśli kiedyś zgubię drogę,
Wiem, że znajdziesz mnie w półmroku.
Twoje serce bije głośniej
Niż wszystkie burze w moim oku.

[Breakdown – miękko, delikatnie]
Dziękuję... za Twoją obecność...
Dziękuję... za każdy dzień…

[Refren – finał, pełna moc]
Dziękuję, że jesteś, Weroniko,
Za każdy świt, za każdy gest i sny.
Jesteś moją siłą, moją muzyką,
W sercu mam Twój rytm – tylko Ty!
Gdy życie stawia nas pod ścianą,
Ty przy mnie trwasz – spokojna, kochana.
Dziękuję, że jesteś, po prostu Ty,
Córko, mój cud, mój sens, mój rytm.

[Zakończenie – cicho, emocjonalnie]
Dziękuję... że jesteś...
Weroniko... Ty.