12 yaşımda açıldı gözlerim,döküldü kalemime kelimelerim ğöğsümde bir sancı karıştı gündüzüm gecelerim Anlatamadığım ne varsa doldu taştı mürekkebim Acı doluydu gözlerim akar damla damla Bedenimden aşağıya ayak uçlarıma Anlatmak istesemde zor değil,giremem o konular bana ağır gelir Sırtımda bir balığım,Koca okyanusta sadece bir damlayım Bir maske takmak zorunda kaldım,yirmi ikimde sadece 4 çiçek aldım Ne de olsa ben papatya seven bir kadınım Gülsemde içimdedir kırgınlığım Yalan konuşanlara alıştım,durdum ve duruldum Yalan palavralardan yoruldum,düşmesem de daima yorgunum Çaresiz bütün kelimeler,mahfediyor beni boğazımdaki düğümler Bir suçlunun parmaklıklar ardından baktığı bakıyorum bende hayallerime Gökyüzüm kararmış aynı düşlerim gibi bakamıyorken aynadaki benliğime Maskemi indirdim ne de çökmüş karanlık gözlerime Gerçeklik algım kayboldu ve bir kedi sahiplendim Küçük bir oda da hapisteydim kırılmalar ve darılmalar içindeyim tek olmak istediğim bir sahne dostlarım gülerken hayallerime Bir elektro gitar aldım başladım tındırgatmaya Rotalar eşlik ediyordu içimdeki karmaşaya Başlamıştım günden güne alışmaya Yaşadığım şeyler ağır gelsede gülmek zorundayım Güçlü ama yalnız bir kadınım Kafamda susmuyordu melodiler aylardır Ruhsuz ifademi kapatırmı sanıyorsun gözlerime sürdüğüm bir aylaynır