Осінній блюз дощем кидає ноти, Та скиглить, наче зірвана струна. Вдяглись дерева в сукні з теракоту, Під тихий шепіт вітру-віщуна. В калюжі дощ розчинить акварелі, Й на мокрому асфальта полотні Раптово розіллються тихі трелі Зникаючих у небі журавлів. Там вже зима тупцює у порога, Наспівуючи авторський шансон. І зазвучить над обрієм розлого В руках застиглих Час-акордеон.